Kiedy w 1874 roku "odkryto" SM, nikt nie wątpił, że jest to choroba, która nie pojawia się u dzieci. Ten pogląd utrzymywał się przez ponad 50 lat.
Obecnie dzięki nowym technikom diagnostycznym wiadomo, że choroba ta pojawia się również u dzieci, chociaż na szczęście rzadko.
Niestety SM u dzieci bardzo trudno zdiagnozować z wielu powodów, między innymi dlatego, że obraz rezonansu magnetycznego jest trudniejszy w interpretacji i należy wykluczyć
znacznie więcej innych schorzeń dających podobne objawy.
Na podstawie badania rozpoczętego w 1989 roku w Getyndze w Niemczech, dokonano podziału dziecięcego SM na 2 typy:
- SM typowo dziecięce, pierwsze objawy pojawiają się do 10 roku życia.
- SM młodzieńcze, pierwsze objawy pojawiają się między 10 a 15 rokiem życia.
Jak wynika z tych badań, w grupie pierwszej zachorowalności wśród chłopców i dziewczynek jest taka sama. W drugiej przeważają dziewczęta, w proporcji takiej samej jak
w przypadku dorosłych ( 2:1).
Nie zauważono żadnego związku między szczepieniami lub typowo dziecięcymi chorobami a zachorowaniem na SM. Interesujący może być fakt, że połowa dzieci
przechodziła tuż przed zachorowaniem nietypową infekcję górnych dróg oddechowych.
Badanie trwa, należy zatem mieć nadzieję, że przyniesie więcej informacji.
Najważniejsze problemy w rodzinie z dzieckiem chorym na SM to:
- zrozumienie natury choroby,
- radzenie sobie z niepełnosprawnością zarówno obecną jak i potencjalną,
- szkoła i edukacja,
- wybór zawodu,
- planowanie przyszłości, związków rodzinnych lub partnerskich.
Dzieci też chorują na SM, wpływa to na ich funkcjonowanie w szkole, grupie rówieśniczej
i zmienia plany na przyszłość. |
Rodzice powinni miećświadomość, że:
- Podczas rzutu choroby należy zrezygnować z podawania preparatów wzmacniających odporność.
- Dzieci, które dostają sterydy lub inne leki immunosupresyjne, nier powinny być w tym czasie szczepione.
- Szczepienia można dokonać dopiero po upływie co najmniej 3 miesięcy po zakończeniu kuracji sterydowej ( immunosupresyjnej).
- Dzieci, które nie były wcześniej szczepione przeciwko odrze lub ospie wietrznej, w przypadku kontaktu z osobą chorą powinny natychmiast otrzymać immunoglobuliny.
- Podczas leczenia immunosupresyjnego członkowie rodziny, to znaczy rodzeństwo, nie powinny otrzymywać doustnej szczepionki przeciwko polio.
Więcej informacji powinien udzielić lekarz neurolog, warto też skorzystać z broszur wydanych przez PTSR i dostępnym w Centrum Informacyjnym SM.
