- Sprzęt sportowy i pomocniczy
- Dokąd po usługi fizjoterapeutyczne?
Lekarze często zlecają fizjoterapię w przypadkach występowania konkkrertnych problemów lub utrzymujących się objawów zakłócających codzienne funkcjonowanie.
Fizjoterapia pomaga jednak niezależnie od stopnia niepełnosprawności. Jest szczególnie cenna, gdy nasilają się objawy fizyczne lub powracamy do siebie po rzucie choroby.
Fizjoterapeuta współpracuje z pacjentem przy określaniu jego zaburzeń fizycznych oraz pomaga poprawić poruszanie się i inne czynności organizmu.
Jednym z kluczowych sposobów są ćwiczenia. Jeśli SM nie pozwala na uprawianie sportu lub intensywnej aktywności fizycznej, fizjoterapeuta może zaproponować inne sposoby zachowania sprawności fizycznej
lub zmianę zajęć ruchowych, tak aby dostosować je do sytuacji pacjenta.
Fizjoterapeuta powinien też dobrać konkretne ćwiczenia w ramach leczenia określonych zaburzeń takich jak trudności w poruszaniu się, utrzymywaniu równowagi czy właściwej postawy oraz męczliwość.
Fizjoterapia bywa ukierunkowana także na zaburzenia ze strony pęcherza moczowego, bóle i skurcze oraz sztywność mięśni.
W niektórych przypadkach fizjoterapeuta sam uaktywnia pacjenta, który. ćwiczy jego kończyny, rozciągając mięśnie lub poszerzając zakres ruchów stawów.
Niektóre osoby z SM korzystają ze sprzętu sportowego i różnych akcesoriów pomocniczych. Na przykład rowery stacjonarne oraz maszyny do wiosłowania umożliwiają wykonywanie
całkiem forsownych ćwiczeń w kontrolowanym otoczeniu.
Jest to szczególnie ważne w przypadku zaburzeń wzroku, koordynacji czy równowagi, które mogą uniemożliwiać trening w terenie. Stojąca podpórka może stać się pomocna we ćwiczeniach obciążających,
a ciężarki przymocowane do nadgarstków i kostek ułatwiają prostowanie rąk i nóg
Z innych akcesoriów pomocniczych warto korzystać w przypadku zaburzeń równowagi, osłabienia mięśni i innych objawów. Przykładowo kijki narciarskie oraz kijki do chodzenia po górach pomagają zachować
równowagę podczas spacerów.
Jeśli pacjent ma więcej siły w kończynach górnych niż w dolnych, pożyteczny może się okazać rower napędzany rękoma, w wersji stacjonarnej lub do używania w terenie.
Skierowanie na rehabilitację ruchową (m tak popularna nazwana jest fizjoterapia) wydaje lekarz neurolog. Ze skierowaniem należy zgłosić śię do przychodni, która podpisała kontrakt
z Narodowym Funduszem Zdrowia na rehabilitację.
Przychodnia może zaproponować pacjentowi rehabilitację ambulatoryjną lub domową.
Zgodnie z obowiązującymi zasadami, że osoba z SM, która nie jest w stanie korzystać z rehabilitacji ambulatoryjnej, ale rokuje poprawę, ma prawo do czterech tygodni rehabilitacji domowej z możliwością powtarzania cyklu
co dwanaście tygodni, trzy razy w tygodniu lub częściej, w zależności i potrzeb zdrowotnych pacjenta, nie mniej jednak niż jedną godzinę dziennie.
Fundusz finansuje przedłużoną rehabilitację w warunkach domowych na podstawie decyzji lekarza prowadzącego program rehabilitacji w warunkach domowych, co musi znaleźć szczególne uzasadnienie
w dokumentacji pacjenta.
Dowiedz się w Oddziale NFZ, gdzie znajduje się najbliższa przychodnia, która ma podpisaną umowę na świadczenie rehabilitacji domowej. |
Dostęp do rehabilitacji zależy niestety od tego, czy w danym regionie istnieje przychodnia mająca kontrakt z NFZ. Jeśli takiej przychodni nie ma, warto zwrócić się do lokalnego Oddziału PTSR, który w miarę możliwości
finansowych prowadzi zajęcia usprawniające i rehabilitację domową.
Z rehabilitacji, podobnie jak z innych usług medycznych, można też korzystać odpłatnie w przychodniach lub klinikach prywatnych. Warto wówczas zwrócić uwagę, czy fizjoterapeuta ma doświadczenie w rehabilitacji osób z SM.
Dobry fizjoterapeuta nie tylko prowadzi zajęcia, ale również uczy pacjenta ćwiczeń, które można wykonywać między wizytami, ewentualnie z pomocą członka rodziny lub opiekuna.
W idealnych warunkach wymagane jest wówczas jedynie monitorowanie postępów pacjenta od czasu do czasu i wprowadzanie ewentualnych korekt wynikających ze zmiany stanu sprawności chorego.
