SM i drżenie

Rehabilitacja w SM

Rehabilitacja stanowi połaczenie metod stosowanych w pielęgniarstwie, fizjoterapii, terapii zajęciowej i w innych dyscyplinach medycznych.

Stosuje się tu pracę zespołową i łączy się elementy wiedzy z roznych dziedzin, aby osiągnąć możliwie najlepsze rezultaty w niesieniu ulgi chorym ze stwardnieniem rozsianym.

Rehabilitacja jest w stanie pomóc wszystkim chorym ze stwardnieniem rozsianym na każdym etapie ich choroby, bowiem zmniejsza nasilenie objawów i poprawia jakość życia.

Pomaga również w uzuskaniu jak najlepszej sprawności czynnościowej, a tym samym maksymalnej niezależności.

Dodatkowo porawia poziom czynności funkcjonowania w życiu codziennym, szczególnie u pacjentów z drżeniem w przebiegu stwardnienia rozsianego.

Fizjoterapia i terapia zajęciowa nie spowodują, że drżenie ustąpi. Mogą one jednak zmniejszyć jego następstwa.

Fizjoterapeuta pomaga pacjentowi utrzymać w jak najlepszej formie siłę mięśni i zakres ruchów w stawach, pomaga również w ich maksymalnym wykorzystaniu.

Terapeuta zajęciowy wskaże praktyczne sposoby wykonywania poszczególnych czynności z jak najmniejszym wysiłkiem.

Fizjoterapeuci i terapeuci zajęciowi są w stanie ocenić trudności, które wywołuje drżenie, oraz inne zaburzenia ruchu u danego pacjenta i znaleźć sposób na to, żeby te zburzenia w jak najmniejszym stopniu wpływały na jego życie rodzinne.

  1. Postawa i równowaga
  2. Siadanie i podpieranie się
  3. Ćwiczenia
  4. Dodatkowe techniki i środki pomocnicze

Sposób stania lub siedzenia ( postawa) ma wpływ na zakres wykonywanyc ruchów, użycie określonych mięśni oraz na zakres możliwych do wykonania czynności.

Fizjoterapeuta może pomóc w uzyskiwaniu stabilnej i kontrolowanej postawy, zarówno podczas stawania, jak i siadania.

Zachowanie pozycji stojącej ma korzystny wpływ na równowagę ciała. dzięki temu mieśnie są tak ułożone, że bardziej wydajnie wspołpracują.

Osoby, które na codzień poruszają się na wózku, mogą stać przy użyciu odpowiednich środków pomocniczych ( takich jak parapodium, drabinka gimnastyczna z odpowiednimi pasami itd.).

Adekwatne dla danego chorego sposoby uzyskania pozycji stojącej wskaże fizjoterapeuta w indywidualnym kontakcie, najlepiej podczas wizyty domoweuj. Dzięki temu pacjenci uzyskują lepszą kontrolę nad postawą ciała

Duże znaczenie ma prawidlowe podpieranie pleców i tułowia zarówno w fotelu, jak i na wózku inwalidzkim.

Jeśli pacjent luźno porusza się w wózku, który jest zbyt uży, to musi wkładać niepotrzebny wysiłek w zachowanie równowagi i utrzymanie pozycji przeciw siłom ciężkości.

Powoduje to napięcie mięśni lub konieczność używania mięśni, które zwykle nie są przeznaczone do zachowywania równowagi. W konsekwencji nasila się drżenie. Natomiast prawidłowe podparcie zapewnia rozluźnienie mięśni. Drżenie jest wówczas słabsze.

Podpórki pod ramiona, które są umieszczone za wysoko, mogą ograniczać możliwość używania barków. Jeżeli znajdują się one na odpowiedniej wysokości, ruchy stają się bardziej skoordynowane.

Niezalężnie od tego, jaki jest stopień niepełnosprawności pacjenta ze stwardnieniem rozsianym i jakie jest nasilenie uczucia zmęczenia u tego pacjnta, ważne jest regularne wykonywanie ćwiczeń.

Program ćwiczeń fizycznych pozwala na zachowanie maksymalnego zakresu ruchów z użyciem określonych mięśni. Fizjoterapeuta może zalecać wykonywanie przez danego pacjenta określonych ruchów albo programów ćwiczeń w domu albo na sali gimnastycznej.

Terapeuta zajęciowy pomaga w nauczeniu się sposobu wykonywania codziennych czynności w taki sposób, aby ciało było jak najlepiej ułożone i zrównoważone.

Wiele osób znajduje wlasne sposoby wykonywania poszczególnych czynności. Na przykład podpierają ramieniem zdrowym ramię trzęsące się albo opierają się łokciami na stole przy jedzeniu.

Terapeuta zajęciowy może pomóc w znalezieniu innych praktycznych sposobów postępowania, które zmniejszą konieczny wysiłek.

Do tych rozwiązań mogą należeć: nauczenie się wykonywania czynności w inny sposób, zmiana wyposażenia albo przyrządów, których się używa, lub zmiany w otoczeniu pacjenta.

Można także nauczyć się rozpoznawania i unikania czynników, które nasilają drżenie u określonej osoby, przykłądowo takich jak ciepło albo stres.

Nawet małe zmiany mogą mieć znaczenie. Na przykład łatwiejsze jest zakładanie rzeczy, które nie mają skomplikowanych zamków lub guzików.

Czynności życia codziennego można wykonywać z użyciem różnych urządzeń. Mogą to być filiżankiz dwomauchwytami, szorstkie lub gumowane powierzchnie do pracy w kuchni, które zapobiegają przesuwaniu się przedmiotów, elektryczne urządzenie kuchenne ułatwiające pracę.

Technikmi, których celem jest zmniejszenie wysiłku, często mogą być bardzo proste, jak na przykład gotowanie warzyw w koszyku z siatką, żeby nie trzeba było dźwigać ciężkiego garnka, by je odcedzić, czy używanie słomek umożliwiających picie napojów bez podnoszenia kubka.

Intensywność drżenia można zmniejszyć przez zastosowanie dodatkowych obciążeń, np. pierścieni z obciążeniem wokół nadgarstków oraz sztućców z obciążeniem.

U niektórych osób dzięki ich zastosowaniu uzyskuje się przejściowe albo częściowe ustąpienie drżenia. Należy również pamiętać, że mogą one nasilać trudności związane ze zmęczeniem.

Część osób twierdzi,że unieruchomienie określonej części ciała przy użyciu szyny pomaga im w wykonywaniu czynności takich jak pisanie.

Do innych rozwiązań, które ludzie stosują dla ułatwienia pisania, należą stosowanie podkładek z tworzywa sztucznego przy podpisywaniu czeków albo stosowanie oprogramowania do rozpoznawania głosu, które obecnie jest szeroko dostępne, przy używaniu edytorów tekstu.

Informacje

Admin
Copyright© 2008 Poradnik SM