Przyczyną stwardnienia rozsianego jest uszkodzrnie materiału ochronnego wokół nerwów w ośrodkowym układzie nerwowym ( ośrodkowy układ nerwowy składa się z mózgu i rdzenia kręgowego).
Materiał ten nazywa się mieliną. Kiedy dojdzie do uszkodzenia mieliny, informacje są przenoszone przez nerwy wolniej lub w niewłaściwy sposób. Zdarza się też, że uszkodzenie mieliny prowadzi
do całkowitego zablokowania przesyłania określonych informacji.
Drżenie w przebiegu stwardnienia rozsianego najczęściej spowodowane jest przez brak mieliny lub uszkodzenie mieliny w obszarze mózgu nazywanym móżdżkiem oraz w szlakach nerwowych,
które prowadzą do móżdżku albo od niego.
|
Móżdżek jest ta część mózgu, która kontroluje równowagę i koordynację, "wygładza" ruchy kończyn, mowę i ruchy oczu. Drżenie może być następstwem demielinizacji innych części mózgu: wzgórza oraz jąder podstawy mózgu.
Drżźenie pojawia się najczęściej w kilka lat po wystąpieniu pierwszych objawów stwardnienia rosianego, zwykle po okresie od 5 do 15 lat,,jednak może ono pojawić się zarówno wcześniej, jak i poźniej.
Drżenie może rozwijać się stopniowo albo bardzo szybko.
U niektórych osób drżenie występuje w okresie nawrotów ( czyli rzutów) i podobnie jak inne objawy jest mniej nasilone w okresie remisji. Czasem nawet w okresie remisji obserwuje się pewne nasilenie drżenia.
Niekiedy drżenie prawie całkowicie ustępuje, może oni jednak być zauwazalne podczas wykonywania ruchów precyzyjnych, takich jak ruchy związane z sięganiem po przedmioty i chwytaniem ich.
U pacjentów z pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego, u ktorych nie występują nawroty ( czyli rzuty) choroby może dojść do rozwoju drżenia.
U pacjentów z postacią stwardnienia rozsianego z nawrotami i remisjami, u których dochodzi do fazy wtórnie postępującej stwardnienia rozsianego, może wystąpić drżenie. W tej grupie drżenie jest objawem, który się z czasem nasila.
