Oprócz ogólnej poprawy zdrowia, ćwiczenia i fizjoterapia mogą łagodzić konkretne objawy SM. Fizjoterapeuta powinien pomóc pacjentowi w znalezieniu najskuteczniejszego typu i cyklu ćwiczeń.
Męczliwość jest jednym z najczęstszych objawów towarzyszących osobom z SM. Podejmowanie aktywności fizycznej może się więc wydawać nierozsądne, jednak cwiczenia zwiększają siłę mięśni,
poprawiają sprawność fizyczną i podnoszą nastrój, a wszystkie te czynniki pomagają radzić sobie z męczliwością.
Ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym i odpoczynkiem oraz nieprzegrzewanie się podczas ćwiczeń, zwłaszcza jeśli przegrzanie nasila męczliwość. Zachowanie prawidłowej postawy ciała
podczas ćwiczeń powinno zmniejszyć przeciążenie i wysiłek związany z ruchem.
Badania kliniczne pokazują, że u niektórych osób z SM regularne ćwiczenia jogi zmniejszają poziom męczliwości . |
Większość osób z SM ma trudności z zachowaniem równowagi. Przyczyny bywają rożne. Zarówno zmiany czucia, zaburzenia wzroku, jak i związane z chorobą uszkodzenie mózgu lub rdzenia kręgowego
zakłócają poczucie równowagi.
Trudności w chodzeniu związane są z wynikając a z choroby utratą siły w nogach, spastycznością lub skurczami mięśni.
Starannie zaplanowany program ćwiczeń poprawia zdolność utrzymania równowagi i chodzenie. W programie nacisk kładzie się na ćwiczenia rozciągające, wzmacniające oraz ćwiczenia postawy ciała.
Badania wskazują jednak, że w przypadku przerwania programu ćwiczeń ich dobroczynne działanie szybko znika. Fizjoterapeuta może zatem zalecić ćwiczenia do samodzielnego wykonania ( ewentualnie z pomocą członka rodziny l
ub opiekuna) w domu, co powinno utrwalić efekt terapeutyczny.
Wyrabianie i utrwalanie nawyków, również zdrowotnych, nie wymaga długiego czasu. Wystarczy kilka tygodni, by poranne ćwiczenia weszły na stałe do harmonogramu dnia. |
Ćwiczenia ukierunkowane na równowagę i kontrolę oddechu usprawniają u wielu pacjentów chodzenie. Do popularnych technik należą joga, tai chi i ćwiczenia zwane ilaste.
Badania kliniczne potwierdzają korzyści tai chi. Ćwiczenia te między innymi poprawiają tempo chodzenia. Choć tai chi na ogół nie powoduje poważnych zaburzeń, należy unikać przeciążenia stawów i mięśni.
Spacery i ćwiczenia aerobowe także mogą pomóc w utrzymywaniu równowagi.
Skurcze mięśni i spastyczność występują u co najmniej 20% pacjentów z SM. Najbardziej skuteczna w zmniejszaniu tego dokuczliwego objawu są regularne ćwiczenia rozciągające i poszerzające zakres ruchów.
Elastyczność ciała poprawiają popularne ostatnio ćwiczenia jogi, tai chi i pilaste.
Wielu pacjentów z SM cierpi na zaburzenia funkcjonowania pęcherza moczowego. U niektórych pojawia się nagła lub bardzo częsta potrzeba opróżniania pęcherza - stan określany jako.
odpowiednio, "parcia naglące" oraz "częstomocz".
U innych występuje nieotrzymanie moczu przy wysiłku, kichaniu lub kaszlu. Stan ten nazywany jest "wysiłkowym nieotrzymaniem moczu". Wzmacnianie mięśni podtrzymujących pęcherz moczowy
( mięśn i"dna miednicy") w niektórych przypadkach łagodzi te zaburzenia.
Urolog lub fizjoterapeuta mogą zaproponować pacjentowi ćwiczenia poprawiające funkcjonowanie mięśni dna miednicy.
Zaburzenia jelit występują rzadziej, ale prowadzą do niezręcznych sytuacji i bywają powodem zakłopotania. Aktywność fizyczna pomaga niektórym osobom w kontroli wypróżnień. SM wpływa nie tylko na ciało, ale również na sferę psychiczną. W przypadku obniżenia nastroju, niepokoju czy stanów depresyjnych pomocne są ćwiczenia fizyczne.
Regularne ćwiczenia aerobowe przyczyniają się do ustępowania łagodnych lub umiarkowanych stanów depresyjnych. Na stan emocji dobrze wpływa też joga czy tai chi.
Ponadto, dla niektórych pacjentów ćwiczenia są dobrą okazją do nawiązywania nowych znajomości.
| 
